معنی کنایه از قبول کردن

قبول کردن. [ق َ ک َ دَ] (مص مرکب) اجابت کردن. || راضی شدن. || پذیرفتن. || پسندیدن. || تسلیم شدن. || مطیع گردیدن. (ناظم الاطباء).

اجابت کردن، پذیرفتن، پسندیدن، تصدیق کردن، راضی‌شدن، رضایت‌دادن،
(متضاد) رد کردن

اجابت کردن، پذیرفتن، تسلیم شدن

قَبُول- قُبُوْل، (قَبِلَ- یَقْبَلُ) پذیرفتن و قبول کردن- تصدیق کردن،

تن دادن

اجابت

پذیرفتن

اندر پذیرفتن

گردن نهادن

پذیرفتن

(~. کَ دَ) [ع - فا.] (مص م.) پسندیدن، پذیرفتن.

اتفاقیه، اقبل، تبن، ترخیص، سل

Adoptieren, Annehmen, Uebereinstimmung, Akzeptieren

پذیرفتن و گرفتن چیزی،
گفتار کسی را به‌راستی و درستی پذیرفتن،
(صفت) پذیرفته،
* قبول افتادن: (مصدر لازم) [قدیمی] پذیرفته شدن، مقبول واقع شدن: صالح و طالح متاع خویش نمودند / تا چه قبول افتد و چه در نظر آید (حافظ: ۴۷۲)،
* قبول شدن: (مصدر لازم) پذیرفته شدن،
* قبول کردن: (مصدر متعدی) پذیرفتن،

پذیرش , قبولی حواله , حواله ء قبول شده , قبول معنی عرف , معنی مصطلح

506